Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

Τῇ ἁ­γί­ᾳ καὶ Με­γά­λῃ Πέμ­πτῃ, οἱ τὰ πάν­τα κα­λῶς δι­α­τα­ξά­με­νοι θεῖ­οι Πα­τέ­ρες, ἀλ­λη­λο­δι­α­δό­χως ἔκ τε τῶν θεί­ων Ἀ­πο­στό­λων, καὶ τῶν ἱ­ε­ρῶν Εὐ­αγ­γε­λί­ων,
πα­ρα­δε­δώ­κα­σιν ἡ­μῖν τέσ­σα­ρά τι­να ἑ­ορ­τά­ζειν·
τὸν ἱ­ε­ρὸν Νι­πτῆ­ρα,
τὸν Μυ­στι­κὸν Δεῖ­πνον (δη­λα­δὴ τὴν πα­ρά­δο­σιν τῶν καθ᾿ ἡ­μᾶς φρι­κτῶν Μυ­στη­ρί­ων),
τὴν ὑ­περ­φυ­ᾶ Προ­σευ­χήν, καὶ
τὴν Προ­δο­σί­αν αὐ­τήν.

Στίχοι.
Εἰς τὸν Ἱ­ε­ρὸν Νι­πτῆ­ρα.
Νί­πτει μα­θη­τῶν ἑ­σπέ­ρας Θε­ὸς πό­δας,
Οὗ ποῦς πα­τῶν ἦν εἰς Ἐ­δὲμ δεί­λης πά­λαι.

Εἰς τὸν Μυ­στι­κὸν Δεῖ­πνον.
Δι­πλοῦς ὁ Δεῖ­πνος· Πά­σχα γὰρ νό­μου φέ­ρει,
Καὶ Πά­σχα και­νόν, Αἷ­μα, Σῶ­μα Δε­σπό­του.

Εἰς τὴν ὑ­περ­φυ­ᾶ Προ­σευ­χήν.
Προ­σεύ­χῃ· καὶ φό­βη­τρα, θρόμ­βοι αἱ­μά­των,
Χρι­στέ, προ­σώ­που· πα­ραι­τού­με­νος δῆ­θεν
Θά­να­τον, ἐ­χθρὸν ἐν τού­τοις φε­να­κί­ζων.

Εἰς τὴν Προ­δο­σί­αν.
Τί δεῖ μα­χαι­ρῶν; τί ξύ­λων, λα­ο­πλά­νοι,
Πρὸς τὸν θα­νεῖν πρό­θυ­μον εἰς κό­σμου λύ­τρον;

Τῇ ἀ­φά­τῳ σου εὐ­σπλαγ­χνί­ᾳ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

Καὶ νῦν. Κο­σμᾶ μο­να­χοῦ. Ἦ­χος πλ. α´.

Μυ­στα­γω­γῶν σου Κύ­ρι­ε, τοὺς μα­θη­τὰς ἐ­δί­δα­σκες λέ­γων· Ὦ φί­λοι ὁ­ρᾶ­τε, μη­δεὶς ὑ­μᾶς χω­ρί­σει μου φό­βος· εἰ γὰρ πά­σχω, ἀλλ᾿ ὑ­πὲρ τοῦ κό­σμου· μὴ οὖν σκαν­δα­λί­ζε­σθε ἐν ἐ­μοί· οὐ γὰρ ἦλ­θον δι­α­κο­νη­θῆ­ναι, ἀλ­λὰ δι­α­κο­νῆ­σαι, καὶ δοῦ­ναι τὴν ψυ­χήν μου, λύ­τρον ὑ­πὲρ τοῦ κό­σμου. Εἰ οὖν ὑ­μεῖς φί­λοι μου ἐ­στέ, ἐ­μὲ μι­μεῖ­σθε· ὁ θέ­λων πρῶ­τος εἶ­ναι, ἔ­στω ἔ­σχα­τος· ὁ δε­σπό­της, ὡς ὁ δι­ά­κο­νος· μεί­να­τε ἐν ἐ­μοί, ἵ­να βό­τρυν φέ­ρη­τε· ἐ­γὼ γάρ εἰ­μι, τῆς ζω­ῆς ἡ ἄμ­πε­λος.

Ἀκολουθία  Ὄρθρου Μεγάλης Πέμ­πτῃς (Τε­λεῖ­ται συ­νή­θως τῇ Μεγάλη Τετάρτη ἑ­σπέ­ρας)