Προσφορά αγάπης στην προδομένη μαθητιώσα νεολαία
Με ικανοποίησιν και χαράν όλοι οι αγαπώντες την Πατρίδα διαβάσαμε στον Τύπο τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες διαφόρων προσωπικοτήτων κατά του άθλιου βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ΄δημοτικού.
Μέχρις εδώ εύ και καλώς και αξίζουν συγχαρητήρια στους αντιδράσαντας, οι οποίοι, δυστυχώς, ήσαν ολίγιστοι εν συγκρίσει προς τους σιγήσαντας και μη διαμαρτυρηθέντας. Όσον αφορά τα συλλυπητήρια, αυτά ανήκουν στους συγγραφείς του βιβλίου, το Παιδαγωγικόν Ινστιτούτον και το Υπουργείο Παιδείας.
Εξ αφορμής των ανωτέρω ευλόγως διερωτηθήκαμε: Το 1976, όταν άρχισε η καταστροφή της Εληνικής γλώσσης διά της εισαγωγής του μονοτονικού, διατί οι φωνές που αντέδρασαν ήσαν τόσο λίγες; Ασφαλώς πολλοί διέθεταν λόγον τον καιρόν εκείνον, αλλά εσίγησαν! Μερικοί κάτι είπαν, αλλά τόσο δειλά, που προκάλεσαν την θυμηδίαν της Επιτροπής, η οποία πραξικοπηματικώς επέβαλε ως γλώσσα του Σχολείου και του Κράτους κατασκεύασμα με το όνομα «Νεοελληνική»(1).
Υπήρξαν βεβαίως και οι ελάχιστοι εκλεκτοί που διεμαρτυρήθησαν εντόνως, αλλά η φωνή τους επνίγη στο πέλαγος της γενικής αδιαφορίας. Συγχαρητήρια ανήκούν στον κ. Ιωάννη Κιτσαρά διά το υπέροχον έργον του: Το έγκλημα του αιώνος, Αθήναι 1985, σσ 552, το οποίον ξεσκεπάζει όλους και όλα που συνέβαλαν για την επιτυχίαν του εγκλήματος.
Το μέγιστο κρίμα ασφαλώς φέρουν οι θεράποντες της γλώσσης καθηγηταί και ιδρύματα, οι οποίοι απράκτησαν προκλητικώτατα στο ανοσιούργημα της αλλαγής, που ωδήγησε στην σημερινή «αντιπαιδεία και αγλωσσία»(2). Είναι τελείως αδικαιολόγητοι, διότι είχον πρόσφατο παράδειγμα προς μίμησιν τους Γάλλους συναδέλφους τους και μαθητάς, οι οποίοι στις αρχές της δεκαετίας του 1960 γέμισαν τους δρόμους του Παρισιού, διαμαρτυρόμενοι, διότι η Κυβέρνησις τους απεφάσισε την μη χρήσιν της περισπωμένης! Το αποτέλεσμα ήτο να αποσυρθή το Νομοσχέδιον!…
Μερικοί μάλιστα από τους διαμαρτυρηθέντας προσφάτως διά το βιβλίον της Ιστορίας ήσαν ώριμοι επιστήμονες το 1976. Το μέγεθος της τότε αδιαφορίας δυνάμεθα να το υπολογίσωμε από την σημερινή στάσι τους έναντι του μονοτονικού. Αντί να διαμαρτυρηθούν, έστω και καθυστερημένα, εκδίδουν Λεξικά, ακριβώς προς υπεράσπισιν και διαιώνισιν της επαράτου αλλαγής! (Βλ. π.χ. Λεξικόν Γ. Μπαμπινιώτη κ.ά.). Αλλά καιρός να πάμε τώρα σ’ ένα άλλο τραγικό ερώτημα που απευθύνεται στους αντιδράσαντας διά το βιβλίον της Ιστορίας, αλλά και προς όλους τους συναδέλφους τους και διανοουμένους και κυρίως στα πνευματικά Ιδρύματα της χώρας.
Ως γνωστόν, από το 1981 στα βιβλία Βιολογίας Γυμνασίου και Λυκείου διδάσκεται η Θεωρία της Εξελίξεως. Η θεωρία που θέλει τον άνθρωπο και τον πίθηκον να έχουν κοινόν πρόγονον, κάποιον «προπίθηκον». Έτσι παρουσιάζουν την διδασκαλίαν της Αγίας Γραφής περί δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου υπό του Θεού ως … καθαρό παραμύθι, αφού ΟΛΑ τα όντα προήλθαν από ένα πρωτοοργανισμόν!
Γράφουν: « Τις τελευταίες όμως δεκαετίες τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί, καθώς και η έρευνα σε άλλες περιοχές της Βιολογίας, ιδιαίτερα μάλιστα στη Μοριακή Βιολογία, δεν γεννούν καμμία αμφιβολία ότι ο άνθρωπος, όπως και κάθε άλλος οργανισμός του πλανήτη, είναι προιόν εξέλιξης (3). Όλα έχουν προέλθει από έναν πρωτοοργανισμό»(4).
Καίτοι 150 Έλληνες Καθηγηταί Πανεπιστημίου διεμαρτυρήθησαν διά το ανωτέρω βιβλίον στην Καθημερινή (11.4.85), το Υπουργείον Παιδείας «ουκ ηβουλήθη συνιέναι».Ευτυχώς όμως που υπάρχει και η διεθνής κριτική της θεωρίας αυτής, η οποία κονιορτοποιεί κυριολεκτικώς τα ανωτέρω «επιχειρήματα» των εγχειριδίων της Βιολογίας, οι συγγραφείς των οποίων ζουν στον δικό τους κόσμο, καθώς και οι πάτρωνές τους (5).
Όταν, λοιπόν, το παιδί, με τέτοιες θεωρίες χάση την πίστη του σε Θεόν προσωπικόν και προνοητήν, όπως διδάσκει η Αγία Γραφή, τι θα τον ωφελήση να μάθη ότι ο Μ. Αλέξανδρος ήτο Μακεδών και ότι οι Τούρκοι ενήργησαν την γενοκτονίαν των Ποντίων;
Γιατί ν’ αγωνίζεται για την πατρίδα και τα ιδανικά της Φυλής, όταν χωρίς Θεόν «όλα επιτρέπονται» και αφού εδώ όλα τελειώνουν; «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Α΄Κορ. 15, 32).
Τι είναι όμως αυτή η θεωρία της Εξελίξεως, που τόσον αγαπούν όσοι δεν πιστεύουν στον Θεόν;
Κατ’ αρχάς είναι μία θεωρία και μόνον, χωρίς να έχη καμμία σχέση με την επιστήμη, που στηρίζεται στο πείραμα και την παρατήρησιν.
Γι’ αυτό πολύ δικαίως ο επιστήμων και απολογητής κ. Απ. Φράγκος θα γράψη:
«Εκείνοι πάντως που επικαλούνται την επιστήμη για να υποστηρίζουν υλιστικές θεωρίες και απόψεις πάνω σε θέματα δημιουργίας του κόσμου και της ζωής, εξαπατούν τον σύγχρονο άνθρωπο, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, διότι επιστημονική γνώσι πάνω στα θέματα αυτά δεν μπορεί να υπάρξη, οσοδήποτε κι αν προοδεύση στο μέλλον η επιστήμη, αφού ούτε παρατηρήσεις, ούτε πειράματα μπορούν να γίνουν»(6).
Που είναι οι αποδείξεις των εξελικτικών, ότι η ζωή προέκυψε από την νεκρή ύλην; Ο Dr. Jastrow, ιδρυτής και πρώην διευθυντής Διαστημικών σπουδών της NASA γράφει:
«Σύμφωνα με την Ιστορία αυτή (της εξελίξεως) κάθε δένδρο, κάθε φύλλο χλόης, κάθε δημιούργημα στη θάλασσα και στην ξηρά εξελίχθηκε από ένα πατρικό κλωνάρι μοριακής ύλης παρασυρόμενο νωχελικά μέσα σε μια ζεστή λιμνούλα. Ποια συγκεκριμένη ένδειξι υποστηρίζει την αξιοσημείωτη αυτή θεωρία για την προέλευσι της ζωής; Δεν υπάρχει καμμία»(7)!
Ο δε διάσημος εξελικτικός του Πανεπιστημίου του Χάβαρντ Dr. G. Simpson σχολιάζει ότι τυχαία γένεσις της ζωής «δεν συμβαίνει σε καμμιά γνωστή περίπτωση»(8),επαναλαμβάνων το αξίωμα του μεγάλου Παστέρ.
Το θλιβερό είναι ότι την θεωρία αυτή έσπευσαν να την ασπασθούν οι μεγαλύτεροι εχθροί του Χριστιανισμού, ο καθένας για τον σκοπόν του και προς στηριγμόν της δικής του ιδεολογίας. Γι’ αυτό ο πνευματώδης Μπέρναρντ Σώ θα γράψη.
«Ο Δαρβίνος είχε την τύχη να ικανοποιήσει καθένα που ήθελε να εξυπηρετήσει τον ιδιοτελή του σκοπό»(9).
Στο στρατό των εξελικτικών, όπως λέγονται, υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι, με πρωταγωνιστάς τους αθέους και αρνητάς του Ιησού και καταλαβαίνουμε το γιατί.
Εάν η ζωή ενεφανίσθη τυχαίως, τότε δεν υπάρχει ψυχή και Θεός και άρα ούτε αμαρτία. Συνεπώς επιτρέπονται όλα, αφού κατά την εξέλιξιν, η ζωή ανήκει στον ισχυρότερον.
Έτσι η εξέλιξις αντικαθιστά και την θρησκείαν, αφού διεκδικεί την μοναδικήν ερμηνείαν της ζωής, του κόσμου και του ανθρώπου.
Τα ισχυρά και βαθύτερα θρησκευτικά θεμέλια της εξελίξεως εκτίθενται προσφάτως υπό του Bozarth:
«Ο Χριστιανισμός επολέμησε και συνεχίζει να πολεμά και θα πολεμά την εξέλιξιν, διότι η εξέλιξις καταστρέφει ολοσχερώς και τελείως τον ακριβή λόγον της επί γης ζωής του Ιησού…
Καταστρέφει τα περί Αδάμ και Εύας και της προπατορικής αμαρτίας, υπό τα ερείπια των οποίων κείνται τα άθλια λείψανα του Υιού του Θεού.
Εάν ο Ιησούς δεν ήτο ο Λυτρωτής που πέθανε για τις αμαρτίες μας, και αυτό ακριβώς η εξέλιξις κηρύσσει, τότε ο Χριστιανισμός είναι ένα τίποτα»(10).
Οι πρώτοι οπαδοί του Δαρβίνου με κορυφαίον τον J. Huxley είχαν δηλώσει θριαμβικά, ότι μπορεί να δημιουργηθή νέα θρησκεία, βασισμένη ακριβώς σστην εξέλιξη.
«Το εξελικτικόν όραμα μας δίνει την δυνατότητα να διακρίνωμε, καίτοι ατελώς, τα χαρακτηριστικά της νέας θρησκείας, η οποία είμεθα σίγουροι θα εμφανισθή για να υπηρετήση τις ανάγκες της ερχομένης εποχής»(11)
Θα δηλώση, επίσης, ομού με τον Bronowski: «Η θρησκεία είναι βασικώς μία στάσις απέναντι του συνόλου κόσμου. Έτσι η εξέλιξις παραδείγματος χάριν, δυνατόν να αποδειχθή μία αρχή τόσο ισχυρά στο να συντονίζη τα πιστεύω και τις ελπίδες του ανθρώπου, όπως ο Θεός (το έκανε) στο παρελθόν»(12)!
Συνοψίζων τας ανωτέρω θέσεις ο γνωστός εξελικτικός και καθολικός «ιερεύς» Teilhard de Chardin, θα γράψη: «Η εξέλιξις είναι ένα γενικό αξίωμα εις το οποίον όλες οι θεωρίες, όλες οι υποθέσεις, όλα τα συστήματα οφείλουν του λοιπού να προσκυνήσουν, προκειμένου να είναι λογικά και αληθή.
Η εξέλιξις είναι ένα φως που φωτίζει όλα τα γεγονότα, μια τροχιά την οποία όλες οι γραμμές, σκέψεις πρέπει να ακολουθήσουν, αυτό ακριβώς είναι η εξέλιξις»(13).
Δυστυχώς, ως αποδεικνύεται σαφέστατα, αυτό το αξίωμα του αθέου Chardin ακολουθεί,η σύγχρονος Ελληνική παιδεία, παρασύρουσα στο χάος την νεολαία μας.
Εδώ πρέπει να τονισθή ότι ούτε ο Δαρβίνος δεν είχε αρνηθή την ύπαρξιν του Θεού στο θέμα της Δημιουργίας, αφού έγραφε:
«Οι πράξεις της γένεσης, τόσο του είδους όσο και του ατόμου, είναι τέτοιες, ώστε να μη μπορούμε να τις δεχτούμε, ότι είναι αποτέλεσμα τυφλής τύχης… Όλα τα μεγάλα πνεύματα απαντούν καταφατικά για την ύπαρξη του Θεού»(14)
Στο σημείο αυτό ο Δαρβίνος συμφωνεί με τον Νεύτωνα και την ωραία ομολογία του:
«Είναι τυφλός και μωρός αυτός που δεν βλέπει και δεν ομολογεί ότι η αρίστη και σοφωτάτη διάταξη των όντων οφείλεται εις την παντοδυναμία και πανσοφία του απείρου Δημιουργού»(15)
Ακόμη και ο Βολταίρος αναγκάστηκε να γράψη, παρατηρώντας την Δημιουργίαν.
«Ο κόσμος αυτός με φέρνει σε αμηχανία, γιατί δεν μπορώ να δεχθώ, πως αυτό το ρολόι (το Σύμπαν), δουλεύει χωρίς ωρολογοποιό»(16).
Όταν δε εσχάτως ο Αϊνστάϊν ρωτήθηκε για τους νόμους που διέπουν την διάδοσιν του φωτός, είπε: «…επειδή ότι πιστεύαμε μέχρι χθές, αν δεν ανατραπεί αύριο, θα αναθεωρηθεί οπωσδήποτε, σας λέω ότι το φως ταξιδεύει απλά και μόνο, διά της δυνάμεως του Θεού»(17).
Ο ίδιος θα δηλώσει αργότερα: «Όταν ο Θεός έφτιαχνε τον κόσμο…δεν έπαιζε ζάρια», απαξιώνοντας συγχρόνως κατ’ αυτόν τον τρόπον συλλήβδην την «καθαρή τύχη»του Μονό και ΟΛΕΣ μαζί τις θεωρίες της εξελίξεως (18).
Ακόμη και ο φανατικός οπαδός της εξέλιξης Thomas Huxley θα ομολογήση σε στιγμές νηφαλιότητος.
«Η δημιουργία, στη συνήθη έννοια της λέξης, είναι τέλεια κατανοητή. Δεν ευρίσκω καμμιά δυσκολία να καταλάβω ότι, κάποτε το σύμπαν δεν υπήρχε και ότι έγινε σε έξη ημέρες ( ή ακόμη, αν το προτιμάτε, σε μια στιγμή) επειδή έτσι θέλησε κάποιο όν που προϋπήρχε.
Μετά από αυτά, επί του παρόντος, τα λεγόμενα a priori, επιχειρήματα κατά της υπάρξεως Θεού και σε περίπτωση που υπάρχει Θεός, κατά της δυνατότητάς Του να προβή σε πράξεις δημιουργίας, μου φαίνονται ότι στερούνται κάθε λογικής βάσης» (19).
Και για να αναφερθούμε σε νεώτερους πολέμιους της εξελίξεως παραθέτομεν τα κατωτέρω χαρακτηριστικά αποσπάσματα.
– «Οι κοσμικοί μύθοι της εξελίξεως είχαν ένα καταστρεπτικό αποτέλεσμα στην επιστημονική έρευνα, οδηγώντας στην διαστροφή, σε άχρηστη αμφισβήτησι, και στην ολική κακή χρήσι της επιστήμης».
– «Ο εξελικτικισμός είναι ένα ωραίο παραμύθι για νεαρούς. Η θεωρία αυτή δεν βοήθησε σε τίποτε την πρόοδο της επιστήμης. Είναι άχρηστη».
– «Οι επιστήμονες που πρόκειται να διδάσκουν, ότι η εξέλιξις είναι ένα γεγονός της ζωής, είναι πολύ αντιανθρωπισταί και η ιστορία που λένε είναι η μεγαλύτερη απάτη μέχρι τώρα. Στην εξήγησι της εξελίξεως δεν έχουμε ούτε ένα γιώτα γεγονότος».
– «Είμαι προσωπικά πεπεισμένος, ότι η θεωρία της εξέλίξεως, ειδικώτερα η επέκτασι στην οποία εφαρμόστηκε, θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αστεία στην ιστορία των βιβλίων του μέλλοντος. Οι θα θαυμάζουν το ότι μια τόσο σδύνατη και αμφίβολη υπόθεσις μπορούσε να γίνη αποδεκτή με την απίστευτη ευπιστία που έχει».(20).
Τον Νοέμβριο του 2004 στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε δημοσκόπηση από τον μεγάλο Ραδιοφ. Σταθμόν CBS διά το θέμα της εξελίξεως, με τα ακόλουθα αποτελέσματα.
55% εδέχθησαν ότι ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο στην παρούσα μορφή του, ενώ 87% απέρριψαν την εξέλιξιν !(21)
Γι’ αυτό άς το μάθουν και οι πάντοτε καθυστερημένοι άθεοι της νεοελληνικής κουλτούρας, ότι: «ο Δαρβινισμός είναι πια ξεπερασμένος επιστημονικά. Έχει πεθάνει από χρόνια, όπως έγραψε ο διάσημος επιστήμων Χάνς Ντρίς (Driesch), μαθητής του Χαίκελ»(22).
Το 1980 έγινε στο Σικάγο ένα επιστημονικό διεθνές Συνέδριο με γενικό θέμα την «Μακροεξέλιξη».
Στο Συνέδριο αυτό είχαν πάρει μέρος γεωλόγοι, παλαιοντολόγοι, οικολόγοι, γενετιστές και εμβρυολόγοι παγκοσμίου κύρους.
Το συμπέρασμά του το εδημοσίευσαν οι Sunday Times (8.3.81) υπό τον εξής τίτλον:
«Ένα ιστορικό Συνέδριο στο Σικάγο, αμφισβητεί την πενηντάχρονη κυριαρχία της σύγχρονης Συνθετικής θεωρίας της εξελίξεως»(23).
Και για να πάμε στα πιο νεώτερα, παραθέτομεν την άποψιν του ιατρού και καθηγητού του Πανεπ. Αθηνών κ. Αθ. Αβραμίδη, αναφορικώς προς το DNA του ανθρώπου και την σχέσιν αυτού προς την εξέλιξιν.
«Όπως έχει διαπιστωθεί, το DNA όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, χρώματος ή τόπου κατοικίας στη Γή, είναι πανομοιότυπο κατά 99,9%. Δεν μπορεί επομένως να υποστηριχθεί και καμμία γονιδιακή υπεροχή ενός ανθρώπου έναντι κάποιου άλλου, οπουδήποτε στη Γή, για τη στήριξη φυλετικών διακρίσεων, κοινωνικών ή άλλων, βάσει γονιδιακών διαφορών.
Προφανώς διότι, όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίδιοι, εξ’ ενός ανθρώπου προερχόμενοι, του οποίου κληρονομούν απαρεγκλίτως τις αρχικές βασικές καταβολές.
Και επιβεβαιώνεται επιστημονικώς, ύστερα από 2000 χρόνια, εκείνο το οποίο είπε ο Απόστολος Παύλος στον Άρειο Πάγο: «…εξ’ ενός αίματος παν έθνος άνθρώπων…»(Πραξ. Απ. 17,26). Δηλαδή: Χωρίς να μεταβάλλεται ο κληρονομικός κώδικας, ούτε με την «επιλογή του ισχυρότερου» του Δαρβίνου, ούτε με την «προσαρμογή» του Λαμάρκ, ούτε με τις «μεταλλάξεις» του Ντε Βρίς, ούτε με την «καθαρή τύχη» του Μονό – των διαφόρων δηλαδή θεωριών της Εξελίξεως.
Είναι επομένως δικαιολογημένη και διά της μεθόδου του αποκλεισμού των άλλων ερμηνειών,η θέσι ότι, ο γενετικός κώδικας του ανθρώπου είναι υπέρ της απόψεως υπάρξεως Σοφού Δημιουργού» (24)!
Τα ανωτέρω συμφωνούν με τα συμπεράσματα του Francis Crik – Νόμπελ για το DNA – ο οποίος καίτοι άθεος ομολογεί τα εξής:
«Υπάρχει κάποια ανωτέρα δύναμη που κατευθύνει την ζωή και την συμπεριφορά των ζωϊκών συστημάτων και που δεν μπορεί να εξηγηθή με τις επιστημονικές δοξασίες μας»(25).
Ο ημέτερος Γιάννης Κωστώφ συνέγραψε ωραία μελέτη κατά της εξελίξεως, της οποίας ο τίτλος είναι πολύ επιτυχής: «Συμβολή στην τελετή λήξεως της θεωρίας της εξελίξεως»
