Ο αρχαίος κόσμος πριν την ενανθρώπηση του Χριστού στη γη το βράδυ των Χριστουγέννων – δε στερήθηκε φωτισμένων πνευμάτων που προσέγγισαν κατά Θεία παραχώρηση την Αλήθεια, αποδεικνύοντας ότι προϋπήρχε το Σχέδιο Σωτηρίας του Θεού και πως γι΄ αυτό ακριβώς δόθηκε ο σπερματικός λόγος (σπέρματα αληθείας και πληροφόρησης) σε διάφορα έθνη και λαούς (αφού όλοι εξ Αδάμ), σε ενάρετους ανθρώπους, σε ευσεβείς ερευνητές και φιλοσόφους, επειδή ακριβώς Θεός ο Πατήρ και αυτών…
Έτσι χαρακτηριστικά μέσα στην ιστορία αναφέρονται (τα περισσότερα από τα παρακάτω συγκλονιστικά στοιχεία αντλήθηκαν από σχετικές εκπομπές του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,4 FM, Δεκέμβριος 2002 μ.Χ.):
· οι Χαλδαίοι – Πέρσες, στους οποίους δόθηκε διά του Βαλαάμ, που έζησε στα χρόνια του Μωυσή (13ος αι. π.Χ.) η προφητεία του λαμπρού άστρου και της Γέννησης του Χριστού, η οποία και επαληθεύτηκε αιώνες αργότερα, με την εμφάνιση πράγματι του κινούμενου λαμπρού νέου αστέρος – που ήταν βέβαια Άγγελος Φωτός – και την ενανθρώπηση του Χριστού με τη Γέννησή Του στη Βηθλεέμ, την οποία επιβεβαίωσαν προσωπικά και επιτόπου οι τρεις Πέρσες Μάγοι, που είδαν και ακολούθησαν το νέο λαμπρό αστέρι, εξαιτίας της παλαιότατης προφητείας!
· στους Ινδούς υπήρχαν επίσης προσδοκίες για την έλευση του Υιού του Θεού. Π.χ. στον Βεδισμό υπάρχει προσδοκία για το Θεό του Φωτός ο οποίος θα ενανθρωπιστεί εκ της Παρθένου και θα αποσταλεί στον κόσμο από τον ουράνιο Πατέρα Του, ως μεσίτης μεταξύ Θεού και κόσμου!
Κατά τα κείμενα ακόμη του Μαχαγιάνα Βουδισμού, αναμένονταν να έρθει ο Θείος Λυτρωτής και Διδάσκαλος, ο οποίος θα αποκαλύψει θείες αλήθειες εκ του πληρώματος της Σοφίας Αυτού και θα πληρώσει τις εσώτατες επιθυμίες και τις νοσταλγίες του ανθρώπου!..
Κατά τα κείμενα επίσης του Ινδικού Βουδισμού, ο ιστορικός Βούδας, που έδρασε κατά τα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνος, απέκρουσε κατηγορηματικά ισχυρισμούς οπαδών του ότι τάχα δεν θα υπάρξει στο μέλλον διδασκαλία μεγαλύτερη από εκείνου. Έλεγε μάλιστα ότι μετά από 500 χρόνια θα χρεοκοπήσει η διδασκαλία μου, σα να προαισθανόταν τι επρόκειτο να επακολουθήσει… Επειδή όταν θα έβγαινε ο Αληθής Αυτόφωτος Ήλιος του Κόσμου, όλα τα μικρά ετερόφωτα αστέρια θα χανόταν… ακριβώς 500 χρόνια μετά!
Επίσης και στον Θιβετιανό Βουδισμό, αναμενόταν Παρθενογέννητος Θεάνθρωπος Λυτρωτής, ο οποίος θα σώσει τον άνθρωπο και θα επαναγάγει την ανθρωπότητα στην αρχέγονη χρυσή εποχή!..
· στο Ιράν αναμενόταν ο Σωτήρας Θεάνθρωπος, ο οποίος θα γεννηθεί εκ Παρθένου και θα συντελούσε στην ανακαίνιση και τον καθαρμό του κόσμου!..
· στην Αίγυπτο επίσης υπήρχε ο “μύθος” ότι θα έρθει στον κόσμο Εκείνος που θα σώσει και θα λυτρώσει το γένος των ανθρώπων!..
· ο Κομφούκιος στην Κίνα, 500 χρόνια κι αυτός νωρίτερα, ανέμενε τον Άγιο, τον Θεάνθρωπο, ο οποίος θα είχε την λυτρούσα γνώση και θα έσωζε και θα κυβερνούσε τον κόσμο!..
Αλλά και πολλές κινέζικες παραδόσεις ανέμεναν τον Ποιμένα και Άρχοντα, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως Αγιότατος και Καθολικός Διδάσκαλος και Κυρίαρχος!.. Ο Άγιος αυτός υπήρχε προ του ουρανού και της γης! Είναι ο ποιητής, Δημιουργός και συντηρητής των πάντων! Όσο Μέγας και αν είναι, έχει και την Ανθρώπινη φύση! Αυτός και μόνος είναι άξιος να θυσιαστεί εις τον υπέρτατον Δεσπότην και Άρχοντα του Κόσμου! Αυτός θα συνδιαλλάξει τον ουρανό μετά της γης! Ο προσδοκώμενος Άγιος είναι ενωμένος μετά του ουρανού!.. Γι΄ αυτό στους αρχαίους Κινέζους φιλοσόφους ονομάζεται Ουρανάνθρωπος!..
· ο Αισχύλος, που έγραψε 500 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού από την Παρθένο, για τον Παρθενογέννητο, που θα ερχόταν να βοηθήσει τους ανθρώπους!!!
· οι Σωκράτης και Πλάτωνας, όπου στο βιβλίο Αλκιβιάδης ΙΙ του Πλάτωνα, εμφανίζεται ο Σωκράτης να λέει στον Αλκιβιάδη, 400 χρόνια πριν την Έλευση του Χριστού, πως ο άνθρωπος πρέπει να ζει εν αναμονή, μέχρις ότου φτάσει ο καιρός να διδαχθεί από τον προσδοκώμενο Υπεράνθρωπο Διδάσκαλο!.. Άλλωστε η προσέγγιση του Σωκράτη προς τον Μόνο, Ένα αληθινό Θεό και η αποποίηση του ανύπαρκτου δωδεκάθεου δεν ήταν εκείνη που τον καταδίκασε σε θάνατο;
· ο ιστορικός Τάκιτος μαρτυρεί 60 χρόνια πριν τη Γέννηση του Σωτήρα, πως όλοι ήταν πεπεισμένοι επί τη πίστη αρχαίων προφητειών ότι η ανατολή έμελλε να υπερισχύσει και ότι μετά όχι από πολύ καιρό, θα έβλεπαν εξερχόμενους από την Ιουδαία αυτούς που έμελλε να ποιμάνουν την Οικουμένη!
· ο Κικέρων, ο οποίος εμφανίζεται 50 μόλις χρόνια πριν την Σάρκωση του Χριστού, να νοσταλγεί την εποχή που θα κυβερνά παντού είς Διδάσκαλος και Κυρίαρχος, ο Θεός!.. Εποχή βέβαια που δεν είναι άλλη από την αιώνια Βασιλεία του Χριστού εν ουρανοίς!
· ο Οράτιος και ο Οβίδιος που κάνουν λόγο για τη χρυσή εποχή (του Παραδείσου) που χάθηκε…
· ο Βιργίλιος στην 4η Εκλογή του, αφιερωμένη στο φίλο του Πολύωνα, μιλά για το Θείον Παιδίον, το οποίο θα επαναφέρει στην ανθρωπότητα τον Χρυσό Αιώνα. Επίκειται, λέει ο Βιργίλιος, έναρξις νέα χρονικής περιόδου, περιόδου παγκοσμίου τάξεως, οσονούπω φτάνει η επάνοδος της αρχικής βασιλείας του Υψίστου Θεού! Οσονούπω νέα χρυσή γενεά στέλλεται άνωθεν από τα ουράνια ύψη εις την γην. Συ λοιπόν φωτεινή επιλόχειος θεά, προστάτεψε την Μητέρα, καθ΄ ην στιγμήν θα γεννάται εξ αυτής το Βρέφος, δια του οποίου θα λήξει η δυστυχής γενεά! Δια πρώτην φορά στην παγκόσμιο ιστορία! Και νέα γενεά ευτυχής θα ανατείλει σ΄ όλον τον κόσμο. Ήδη άρχισε να βασιλεύει ο πάμφωτος Εις (ένας) Θεός… Ελθέ πολυτίμητε Υιέ του Θεού, μεγάλε Υιέ του Υψίστου. Οσονούπω φτάνει η εποχή. Ρίψον το βλέμμα Σου εις την ανθρωπότητα, την κλονιζομένη από το βάρος της αμαρτίας. Ρίψον το βλέμμα Σου και ειδέ πως τα πάντα σκιρτούν για την εποχή, η οποία οσονούπω φτάνει!.. Και αυτό το “οσονούπω” του Βιργίλιου λέχθηκε 41 χρόνια μόλις πριν από την ενσάρκωση του Υιού του Θεού από την Πανάγια Μητέρα Του στη Βηθλεέμ!!!
Διπλή χαρά για τον Ελληνισμό
Η μεγάλη παγκόσμια χαρά των Χριστουγέννων, της Σωτηρίας της Ανθρωπότητας, είναι διπλή χαρά για τον Ελληνισμό, του οποίου οι σοφοί και φιλόσοφοι με κάθε τρόπο έψαξαν να ανακαλύψουν τον Αληθινό Δημιουργό του Κόσμου, Εκείνον που και τη γλώσσα μας χάρισε και δια του Μεγάλου Αλεξάνδρου την άπλωσε, αλλά και την υψηλή και μεγίστη αποστολή, να μεταφέρουμε δια της γλώσσας μας, μέσα στις χιλιετηρίδες, πολεμούμενοι και θριαμβεύοντες, την ολόχρυση γνώση του ίδιου του Θεού, την Ορθή Πίστη, την Θεία Ορθοδοξία και να την υπερασπιστούμε με αίμα, με χαρά και με θάρρος, γράφοντας την πιο ένδοξη ιστορία του κόσμου! Ιστορία που δεν τέλειωσε, αλλά αναμένει σε λίγο την τελική λαμπρή φάση της…
Η είδηση, το κήρυγμα της Ενανθρωπήσεως του ίδιου του Θεού μας, του Χριστού, δια στόματος των Αποστόλων, βρήκε τότε τον Ελληνισμό σε μια τραγική στιγμή, σε ώρες που «σταυρωνόταν» από τον βαρβαρισμό και τον εκχυδαϊσμό των Ρωμαίων (με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις), την ώρα που το λεπτό πνεύμα του Ελληνικού Πολιτισμού καταπατούνταν και μάτωνε σε Αρένες αντί σε Θέατρα και σε παρωδίες Εορτών, ακόμη και σε παρωδίες δήθεν «Ολυμπιακών Αγώνων»…
Στις πληγωμένες και ευσεβείς καρδιές των Ελλήνων αλλά και στις προχωρημένες διάνοιές τους, το μήνυμα της Σωτηρίας, η ελπίδα της Ανάστασης, η βεβαιότητα της Αιωνιότητας, το υψηλό νόημα του Χριστιανισμού, έπεσε σαν μάννα εξ ουρανού, αφού ο Ελληνισμός, συναντούσε επιτέλους Εκείνον που τον έπλασε, για να μεταφέρει τη νέα Κιβωτό της Καινής Διαθήκης Του! Έβρισκε Εκείνον, που άγγιζε και δονούσε το ευσεβές πνεύμα και το υψηλό πολιτισμικό επίπεδο του λαού μας, δώρα και πάλι δικά Του.
Και όταν ήρθε εκείνη η συγκλονιστική και μοναδική θεία ώρα, εκείνη η άγια νύχτα των Χριστουγέννων, κάπου στον ουρανό, η ψυχή του Σωκράτη, που θανατώθηκε επειδή πρωτομίλησε για Εκείνον τον Ένα και Αληθινό Θεό, η ψυχή του Σωκράτη που γκρέμισε πρώτος τα είδωλα της αγνοίας, σίγουρα ευφραινόταν…
Όμως τον Σωκράτη τον αποφεύγουν οι ξενόφερτες Νεοειδωλολατρικές Τελετουργίες και οι παγιδευμένες Αρχαιολατρικές Ομάδες, επειδή αποτελεί ακριβώς τη μεγάλη απόδειξη της τελείας πλάνης τους…
Ο Ελληνισμός έχει συνέχεια. Επειδή ακριβώς ήταν συνέχεια μέσα στο Σχέδιο του Θεού για τη Σωτηρία της Ανθρωπότητας. Η εντυπωσιακή αρχαία ευσέβειά του, τον έσπρωξε σε θαυμαστά έργα, ενώ ταυτόχρονα η ακούσια άγνοιά του για τον Αληθινό Θεό, είλκυσε το έλεος και την ιδιαίτερη αγάπη του Χριστού μας, αλλά και τη μεγάλη και φοβερά προστασία της Παναγίας Μητέρας Του…
Πηγή: http://www.noiazomai.net
